هاجر شفیعی - دانش آموخته ارشد شناسایی و مبارزه با علف های هرز، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران ، کرج، ایران.
حسن علیزاده - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران.
مصطفی اویسی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران.
مهدی مین باشی معینی - استاد موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.

به­منظور بررسی تغییر فلور علف های هرز مزارع گندم آبی شهرستان اصفهان طی یک دوره ۱۵ ساله (سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۸۳) از علف های هرز ۱۰۰ مزرعه به روش سیستماتیک و مطابق با الگوی w در مرحله پنجه زنی تا ساقه رفتن گندم نمونه برداری انجام شد. گونه غالب علف هرز باریک برگ در سال ۱۳۸۳ یولاف وحشی زمستانه (Avena ludoviciana)، با شاخص غالبیت ۱/۷۶ بود؛ در­حالی­که در سال ۱۳۹۸ سه علف هرز یولاف وحشی زمستانه، جو دره (Hordeum spontaneum) و خونی واش (Phalaris minor) به­ترتیب با شاخص های غالبیت ۱/۷۰، ۳/۴۲ و ۶/۲۸ به عنوان گونه های غالب شناخته شدند. گونه های پهن برگ غالب در سال ۱۳۸۳، سلمه تره (Chenopodium album) با شاخص غالبیت ۹/۶۷ و هفت بند (Polygonum aviculare) با شاخص غالبیت ۹۶/۳۱ بود؛ در­حالی­که در سال ۱۳۹۸ بیشترین شاخص غالبیت در سه علف هرز سلمه تره، هفت بند و خاکشیر ایرانی (Descurainia Sophia) به­ترتیب با شاخص های غالبیت ۴/۷۸، ۵/۳۸ و ۰۴/۳۹ مشاهده شد. با استفاده از آنالیز چند­متغیره همبستگی کانونی (CCA)، ارتباط پراکنش علف های هرز با عوامل خاک (نیتروژن، فسفر، پتاسیم، بافت خاک و EC)، تناوب زراعی و علف کش ها بررسی شد. علف های هرز خونی واش، جو دره، گیامستک (Bromus commutatus)، شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra)، ازمک (Cardaria draba) و یونجه زرد (Melilotus officinalis) بیشترین همبستگی را با میزان نیتروژن خاک داشتند.

تجزیه تطابق کانونی, تراکم, شاخص غالبیت, فراوانی